LOGO
EN

Występowanie objawów depresyjnych u młodych diabetyków i ich związek z efektywnością leczenia cukrzycy

Affiliacja i adres do korespondencji
Streszczenie

Cukrzyca jako choroba przewlekła i nieuleczalna niesie ryzyko występowania zaburzeń psychicznych u osób na nią chorujących. Celem niniejszej pracy była odpowiedź na pytania: 1) czy młodzi pacjenci chorujący na cukrzycę typu 1 są bardziej depresyjni od zdrowych rówieśników?; 2) czy istnieje związek między nasileniem depresji a efektywnością leczenia cukrzycy? Do badania włączono 100-osobową grupę pacjentów (50 dziewcząt i 50 chłopców) w wieku 16-22,2 roku (średnia: 17,8; s=1,6) z cukrzycą typu 1 oraz 100 zdrowych rówieśników. Objawy depresyjne badano Inwentarzem depresji Becka, za wskaźnik efektywności leczenia przyjęto stężenie hemoglobiny glikozylowanej (HbA1c) określające stopień kontroli metabolicznej. HbA1c była kryterium przyporządkowania każdego pacjenta do jednej z trzech grup efektywności leczenia cukrzycy: 1) niewystarczająca; 2) do akceptacji; 3) dobra. Wyniki badań dowiodły, że pacjenci z cukrzycą są istotnie bardziej depresyjni niż zdrowi rówieśnicy (p<0,05). Analiza różnic w obrębie płci wskazała na istotnie wyższy poziom depresji u chorych chłopców w porównaniu z chłopcami zdrowymi (p<0,05). Między pacjentami o różnym stopniu efektywności leczenia cukrzycy występują istotne różnice w poziomie depresji. Diabetycy o lepszym wyrównaniu metabolicznym cukrzycy mają istotnie mniej objawów depresyjnych (p<0,01). Takie wyniki odnoszą się do ogółu badanych oraz grupy chorych dziewcząt. Cukrzyca może stanowić jeden z czynników ryzyka występowania depresji. Depresja może wpływać na niedostateczną kontrolę cukrzycy. Słabe wyniki leczenia cukrzycy mogą przyczyniać się do pojawiania się objawów depresyjnych u młodych diabetyków.

Słowa kluczowe
depresja, cukrzyca typu 1, młodzież, hemoglobina glikozylowana (HbA1c), kontrola metaboliczna