Wstęp: Współczesna psychologia zdrowia poświęca wiele uwagi problematyce zasobów osobistych i społecznych, upatrując w nich czynniki sprzyjające zdrowiu i jakości życia jednostki. Badania naukowe potwierdzają pozytywne znaczenie możliwości wyrażania emocji w okresie hospitalizacji, leczenia chirurgicznego i rekonwalescencji. Badania poziomu kontroli emocji (CECS) u kobiet w okresie okołooperacyjnym, leczonych z powodów ginekologicznych, mogą umożliwić identyfikowanie pacjentek przejawiających deficyt w tym zakresie, które powinny być objęte szczególną opieką psychoprofilaktyczną. Metody: Badaniami objęto 232 kobiety leczone operacyjnie z różnych powodów ginekologicznych. Badania przeprowadzono w dwóch etapach: w dniu poprzedzającym operację oraz w trzeciej dobie po operacji. Badania przeprowadzono przy użyciu Skali Kontroli Emocji. Uzyskane wyniki badań poddano analizie statystycznej. Wyniki: Poziom kontroli emocji negatywnych był wyższy u pacjentek w wieku powyżej 40 lat aniżeli u kobiet młodszych. Kategoria zabiegu operacyjnego nie warunkowała poziomu kontroli emocji, zarówno w skali Ogólnej, jak i w podskalach Gniew, Depresja i Lęk w okresie przedoperacyjnym. Natomiast w okresie pooperacyjnym stwierdzono większe tłumienie emocji w zakresie podskali Lęku u kobiet po operacji ze znacznym urazem tkanek aniżeli u badanych po operacji z miernym urazem tkanek. Wnioski: Stwierdzone w badaniach własnych wartości ogólnego wskaźnika kontroli emocji (CECS ogólny), jak również w podskalach Gniew, Depresja i Lęk wskazują na tendencję do tłumienia przez kobiety emocji negatywnych w okresie okołooperacyjnym.

operacje ginekologiczne, okres okołooperacyjny, emocje, wyrażanie emocji, kontrola emocji, wskaźnik kontroli emocji