Bezsenność należy do najczęstszych zaburzeń współwystępujących z depresją, a niekiedy wyprzedza zachorowanie na depresję o wiele miesięcy. W trakcie epizodu depresyjnego bezsenności doświadcza 60–90% chorych. Jest to zarazem najczęstszy objaw rezydualny depresji, który może się utrzymywać – mimo ustąpienia samej depresji – nawet u 40–50% pacjentów i być źródłem istotnego cierpienia. Normalizacja zaburzonego snu stanowi zatem ważny aspekt leczenia depresji. Nieodpowiedni dobór leczenia farmakologicznego może znacznie utrudniać osiągnięcie pożądanych rezultatów. Celami pracy są omówienie zasad leczenia depresji współwystępującej z bezsennością oraz przedstawienie zalet i wad różnych opcji leczenia farmakologicznego, a także interwencji niefarmakologicznych. Ponadto w artykule podsumowano dane na temat wpływu agomelatyny na sen u osób chorych na depresję. Za sprawą działania melatoninergicznego lek synchronizuje zaburzone w depresji rytmy okołodobowe licznych procesów fizjologicznych, również rytm snu i czuwania. Agomelatyna jest szczególnie korzystnym wyborem terapeutycznym dla pacjentów z depresją i bezsennością, u których lekarz chciałby zastosować leki z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny lub serotoniny i noradrenaliny, ale obawia się pogorszenia jakości snu.