Cel: Celem pracy jest przedstawienie efektów kompleksowych oddziaływań terapeutycznych ukierunkowanych na zmniejszenie nasilenia objawów klinicznych oraz rehabilitację deficytów w zakresie społecznego poznania i neuropoznania u pacjentki w ostrej fazie bulimii, hospitalizowanej na całodobowym oddziale terapeutycznym. Metoda: Pomiaru nasilenia objawów klinicznych dokonano za pomocą: Skali Samooceny Rosenberga (Rosenberg Self-Esteem Scale, SES), Testu Postaw wobec Jedzenia (Eating Attitudes Test, EAT-26), Kwestionariusza Depresji Becka (Beck Depression Inventory, BDI), Torontowskiej Skali Aleksytymii (Toronto Alexithymia Scale, TAS-20), Inwentarza Stanu i Cechy Lęku (State-Trait Anxiety Inventory, STAI) oraz Skali Przyjemności Snaitha i Hamiltona (Snaith–Hamilton Pleasure Scale, SHAPS). W ocenie funkcjonowania poznawczego wykorzystano: Test Łączenia Punktów (Trail Making Test, TMT), Test Stroopa (Stroop Test) i Test Figury Złożonej Reya (Rey–Osterrieth Complex Figure Test, ROCF). Funkcjonowanie w zakresie poznania społecznego badano Testem Gaf (Faux Pas Test) oraz wybranymi testami z komputerowej baterii testowej Penna. Wnioski: Uzyskane wyniki i spostrzeżenia dokonane na podstawie funkcjonowania pacjentki na oddziale wskazują, że zastosowane oddziaływania terapeutyczne przyczyniły się do częściowego spadku nasilenia objawów klinicznych. Funkcjonowanie poznawcze chorej przed hospitalizacją i po wypisie ze szpitala utrzymywało się na zbliżonym poziomie, istotną poprawę stwierdzono natomiast w zakresie miar poznania społecznego.