Wstęp: Dysmorfię mięśniową uznaje się za podtyp zaburzeń dysmorficznych ciała o wysokiej częstości występowania wśród osób uprawiających kulturystykę. Dane z badań obserwacyjnych i eksperymentalnych sugerują, iż osoby trenujące kulturystykę wyczynowo i amatorsko cechują się zróżnicowanym występowaniem cech depresyjnych i narcystycznych. Metoda: W niniejszym badaniu dokonano oceny objawów związanych z dysmorfią mięśniową (skala MDDI – Muscle Dysmorphic Disorder Inventory), depresją (Inwentarz Depresji Becka, Back Depression Inventory, BDI) i narcyzmem (Inwentarz Osobowości Narcystycznej, Narcissistic Personality Inventory, NPI) w grupie 260 osób, w tym osób nietrenujących (grupa kontrolna) oraz kulturystów trenujących wyczynowo i amatorsko. Biorąc pod uwagę dużą zmienność w obrębie grupy klasyfikacja na podstawie danych umożliwiła wykluczenie elementów odstających, jak również osób trenujących kulturystykę wyczynowo i amatorsko, które nie wykazywały żadnych istotnych klinicznie cech, co pozwoliło na ograniczenie analizy do grupy podstawowej (n = 178). Wyniki: W badaniu wykazano istotną różnicę w poziomie depresji i narcyzmu między kulturystami trenującymi wyczynowo a osobami uprawiającymi ten sport amatorsko (NPI, F = 34,186, p < 0,01; BDI, F = 10,298, p < 0,05), przy czym pierwsza grupa charakteryzowała się większym poziomem narcyzmu, natomiast druga grupa wykazywała nieznaczne objawy depresji. Porównania post-hoc (p < 0,05 po uwzględnieniu poprawki Bonferroniego) ujawniły istotne różnice między uczestnikami badania trenującymi wyczynowo/amatorsko a grupą kontrolną. Wnioski: Przedstawione wyniki sugerują istnienie potencjalnej interakcji między objawami dysmorfii mięśniowej, narcyzmem i depresją, przy czym silniejszą korelację stwierdzono między cechami narcystycznymi a rozwojem dysmorfii mięśniowej o większym nasileniu wśród kulturystów zawodowych.