Cel: Praca dotyczy roli optymizmu w radzeniu sobie ze stresem oraz emocji pojawiających się u rodziców dzieci z moczeniem nocnym. Celem badania było ustalenie relacji między strategiami zaradczymi a emocjami odczuwanymi przez rodziców dzieci z moczeniem mocnym, z uwzględnieniem moderującej roli optymizmu. Materiał i metoda: W badaniu wzięło udział 70 osób – rodziców dzieci z problemem moczenia nocnego będących pacjentami Poradni Nefrologii Dziecięcej i Poradni Zaburzeń Oddawania Moczu u Dzieci przy Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej Wojskowego Instytutu Medycznego – Państwowego Instytutu Badawczego w Warszawie. Uczestnicy udzielili odpowiedzi na pytania w ankiecie socjodemograficznej oraz w kwestionariuszach oceniających: poziom dyspozycyjnego optymizmu (Test Orientacji Życiowej – Life Orientation Test-Revised, LOT-R), strategie radzenia sobie w sytuacji stresowej związanej z chorobą dziecka (Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych – Coping Inventory for Stressful Situations, CISS-S), poziom emocji pozytywnych i negatywnych (Skala Uczuć Pozytywnych i Negatywnych, SUPIN, S30). Rezultaty badań pozwoliły na częściowe potwierdzenie hipotez. Wyniki: Wykazano związek między poziomem optymizmu, emocjami i stosowaniem strategii radzenia sobie ze stresem skoncentrowanych na zadaniu. Relacji między poziomem optymizmu a pozostałymi strategiami nie udało się potwierdzić. Nie udowodniono również powiązania wszystkich sposobów radzenia sobie ze stresem z emocjami negatywnymi i pozytywnymi. Wbrew założeniom optymizm nie moderował związku radzenia sobie ze stresem z emocjami – poza jednym przypadkiem, mianowicie strategiami skoncentrowanymi na emocjach z poziomem emocji negatywnych. Wnioski: Otrzymane rezultaty pozwalają wnioskować o istotnej roli kontekstu sytuacyjnego – choroby dziecka.