Celem artykułu jest omówienie problematyki stresu rodzicielskiego rodziców dzieci chorych na depresję. Jak wynika z przeprowadzonej analizy, brakuje badań jednoznacznie odnoszących się do tego zagadnienia. Badania dotyczące stresu rodzicielskiego wskazują jednoznacznie na nasilenie tego zjawiska w grupie rodzin dzieci z zaburzeniami rozwoju, w tym z upośledzeniem umysłowym czy autyzmem. W pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa na podstawie słów kluczowych „stres rodzicielski”, „depresja”, „młodzież” w medycznych bazach danych PubMed, EBSCO i Google Scholar z lat 2013–2023. Okazało się, że brakuje usystematyzowanych danych, które wskazywałyby jednoznacznie, jak stres psychologiczny i w związku z tym zachowania i strategie radzenia sobie z nim wpływają na przebieg choroby dziecka i interakcje między rodzicem a dzieckiem cierpiącym na depresję. Depresja i zaburzenia lękowe są coraz częściej diagnozowane zarówno u dorosłych, jak i u dzieci i młodzieży. Badania z ostatnich lat wskazują na wzrostowy trend zachorowań, skłaniający do postrzegania depresji w aspekcie choroby cywilizacyjnej. Pandemia COVID-19 wraz ze wszystkimi jej aspektami społecznymi nasiliła i przyspieszyła ten trend. Nastąpił obserwowalny wzrost zachorowań na depresję we wszystkich grupach wiekowych. Dystans społeczny, izolacja, zamknięcie szkół, przeniesienie obowiązków związanych z pracą na grunt domowy, problemy finansowe, nauka zdalna i lęk wynikający z zagrożenia epidemiologicznego przyczyniły się do wzrostu stresu odczuwanego zarówno przez dzieci, jak i dorosłych, przede wszystkim rodziców.