Gry wideo, w tym internetowe, stanowią bardzo popularną interaktywną rozrywkę, z której bezproblemowo korzysta wiele osób na całym świecie, jednak nadmierne granie i występowanie jego niekorzystnych konsekwencji wymaga odpowiedniej diagnostyki. Zaburzenie związane z graniem objawia się niekontrolowanym, uporczywym lub nawracającym zachowaniem, w którym priorytetem jest granie, pomimo jego negatywnego wpływu na funkcjonowanie osobiste. Nadmierne korzystanie z internetu niezwiązane z grami, np. nadmierne korzystanie z mediów społecznościowych, oglądanie pornografii w internecie oraz internetowe gry hazardowe, jest wykluczone z koncepcji zaburzenia związanego z graniem. Częstość występowania zaburzenia w skali globalnej wynosi 3%, wśród młodzieży wzrasta do 4,6%; problem częściej dotyczy mężczyzn. Patogeneza zaburzenia jest złożona i uwzględnia wiele czynników psychologicznych, w tym motywację w postaci fascynacji alternatywnym światem i koncepcją siebie, niską samoocenę, impulsywność, zaburzenie systemu nagrody i eskapizm. Osoby z obniżoną aktywnością receptora dopaminowego są podatne na rozwój zaburzenia, szczególnie w stresujących wydarzeniach życiowych. Badania obrazowe wskazują na nadmierną aktywację przedniej części kory obręczy, grzbietowo-bocznej kory przedczołowej, tylnego dolnego zakrętu czołowego, jądra ogoniastego, tylnej kory obręczy i przedklinka, natomiast obniżoną – przedniego dolnego zakrętu czołowego, tylnej części wyspy oraz zakrętów przedśrodkowego i zaśrodkowego. W związku z współwystępowaniem chorób psychicznych, takich jak zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi lub ciężkie zaburzenia depresyjne, w leczeniu zaburzenia związanego z graniem skuteczność wykazywało kilka leków, wśród nich: bupropion, escitalopram, fluoksetyna, paroksetyna, metylofenidat i atomoksetyna. Najczęstszym rodzajem skutecznej interwencji psychologicznej była terapia poznawczo-behawioralna. Istnieje potrzeba prowadzenia dalszych badań z randomizacją, podwójnym zaślepieniem i kontrolą współistniejących chorób psychicznych, przeprowadzonych na większych liczebnie grupach pacjentów.