Dzisiejsze dzieciństwo należy rozważać dwukierunkowo, biorąc pod uwagę światy wirtualny i realny, które przenikają się w sposób często uniemożliwiający postawienie między nimi granicy. Nieograniczony dostęp do nowych technologii spowodował, że dzieciństwo zmieniło swój wymiar. Coraz młodsze dzieci kształtują swoje rozumienie świata w obecności mediów. Z analizy rozwoju dziecka wynika, że najważniejsza dla niego jest interakcja z rodzicem. Wspólnie spędzony czas ma ogromne znaczenie w budowaniu relacji i wiedzy o otaczającym dziecko świecie. Artykuł dotyczy istotnego zagadnienia, jakim jest uczucie osamotnienia u małych dzieci. Dobrostan psychiczny, będący filarem samoakceptacji każdego człowieka, jest ważnym elementem rozwoju osobistego. Pandemia COVID-19 zaburzyła poczucie bezpieczeństwa. Celem rozważań teoretycznych jest konieczność zwrócenia uwagi na występującą wśród dzieci samotność w kontaktach z nowymi technologiami, bardzo często będącą zalążkiem rozwoju uzależnień. W świecie zdominowanym przez media, przez ich popularność i nieustanną dostępność do nich, istnieje realne zagrożenie rozwijania się u najmłodszych nieodpowiednich zachowań. Zachowania te prowadzą do nieumiejętnego budowania obrazu własnego „ja”. Równowaga współistnienia dzieci we współczesnym świecie zależy nie tylko od nich samych, ale również od ich rodziców i nauczycieli. Edukacja medialna nabiera w tym przypadku ogromnego znaczenia zarówno w środowisku rodzinnym, jak i przedszkolnym czy szkolnym.