Wprowadzenie i cel: Dotychczasowe badania wskazują, że emocje związane ze zmianami klimatycznymi mogą wiązać się z zaburzeniami lękowymi i zaburzeniami nastroju, a grupą wiekową najbardziej wrażliwą na zmiany klimatyczne są ludzie młodzi. Celem badań było określenie poziomu emocji klimatycznych u nastolatków i studentów oraz wyjaśnienie rodzaju związku pomiędzy emocjami klimatycznymi i poziomem uogólnionego lęku oraz depresji u nastolatków i studentów w poszukiwaniu mechanizmów wyjaśniających i czynników ochronnych. Materiał i metody: W badaniach uczestniczyło 170 osób, w tym 66 adolescentów (49 kobiet, 14 mężczyzn oraz 3 osoby niebinarne) w wieku 18 lat oraz 104 studentów (w tym 79 kobiet, 20 mężczyzn oraz 5 osób niebinarnych) w wieku 18–33 lata (M = 22,85; SD = 2,58). Zastosowano Inwentarz Emocji Klimatycznych (Inventory of Climate Emotions, ICE) do pomiaru emocji związanych ze zmianami klimatycznymi, skalę GAD-7 (Brief Measure for Assessing Generalized Anxiety Disorder) do określenia nasilenia uogólnionego lęku oraz Skalę Depresji Młodzieży Kutchera (Kutcher Adolescent Depression Scale, KADS) do pomiaru ryzyka depresji. Wyniki: Uzyskane wyniki wskazują na wyższy poziom gniewu klimatycznego i bezsilności klimatycznej wśród studentów oraz wyższe nasilenie pogardy klimatycznej u nastolatków. Ponadto adolescenci ujawniają wyższy niż studenci poziom uogólnionego lęku i depresji. Analizy regresji ujawniły, że emocje klimatyczne są predyktorami zarówno uogólnionego lęku, jak i depresji w obu badanych grupach, jednak odmienne są wzorce tych powiązań. Wnioski: Studenci radzą sobie z emocjami klimatycznymi i napięciami emocjonalnymi bardziej konstruktywnie niż adolescenci. W celu redukowania skutków lęku klimatycznego i innych emocji warto skoncentrować się na wzmacnianiu zasobów indywidualnych i społecznych młodych osób.