Wprowadzenie i cel: W XXI wieku obserwujemy gwałtowny wzrost zapadalności na choroby przewlekłe. Wzrost ten dotyczy w szczególności chorób cywilizacyjnych związanych z psychospołecznymi i emocjonalnymi uwarunkowaniami życia człowieka, stąd też zwiększa się liczba osób poszukujących pomocy medycznej z powodu ostrego bądź przewlekłego stresu lub napięcia emocjonalnego. Leczenie takich stanów, które objawiają się jako choroby przewlekłe, jest głównie domeną psychiatrów i psychoterapeutów, a niekiedy także lekarzy pierwszego kontaktu. Muzykoterapia, czyli terapia za pomocą muzyki, jest coraz częściej wykorzystywana w leczeniu różnych zaburzeń o charakterze przewlekłym (także o podłożu somatycznym). Celem niniejszego badania jest obiektywna analiza dostępnego piśmiennictwa na temat leczenia pacjentów z chorobami przewlekłymi za pomocą muzykoterapii. Materiał i metody: Metodą badawczą zastosowaną w badaniu był krytyczny przegląd literatury. Opierał się on na najnowszych publikacjach (książkach, artykułach) i raportach z badań naukowych. Wynika to z tego, że w ostatnich latach przeprowadzono wiele badań, które potwierdzają skuteczność muzykoterapii w leczeniu tych dolegliwości. Wyniki: Muzykoterapia w leczeniu chorób przewlekłych przynosi wiele korzyści, które wynikają z jej zdolności do wpływania zarówno na psychiczne, jak i fizyczne aspekty zdrowia. Choroby przewlekłe, w których czynniki psychologiczne, takie jak stres, lęk czy depresja, mają wpływ na objawy fizyczne, mogą być skutecznie łagodzone dzięki zastosowaniu muzyki w terapii. Wnioski: W podsumowaniu przedstawiono wnioski i zalecenia dotyczące częstego stosowania muzykoterapii w leczeniu chorób przewlekłych.