Memantyna jest niekompetycyjnym antagonistą receptora N-metylo-D-asparaginianu zatwierdzonym przez Unię Europejską i amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków do leczenia otępienia i choroby Alzheimera. W ostatnich latach pojawiły się doniesienia sugerujące potencjalną skuteczność memantyny w łagodzeniu objawów związanych z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi i zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Obecne badania wskazują, że jednym z czynników etiologicznych tych zaburzeń neurorozwojowych może być dysregulacja sygnalizacji pobudzenia/hamowania w układzie nerwowym związana z dysfunkcjami w interakcjach neuron–glej. W przeglądzie przedstawiono opublikowane wyniki dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności klinicznej memantyny w zespole nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi i zaburzeniach ze spektrum autyzmu. Dostępne piśmiennictwo jest obecnie ograniczone i składa się głównie z pojedynczych randomizowanych badań kontrolowanych oraz badań otwartych prowadzonych w małych grupach pacjentów. W przeglądzie uwzględniono badania z udziałem uczestników w wieku ≥17 lat. W tych badaniach memantyna była podawana w dawkach 5–20 mg dziennie, w monoterapii lub jako dodatek do leków stymulujących. Memantyna wydaje się lekiem bezpiecznym, z niewielką liczbą działań niepożądanych. Wstępne wyniki dotyczące jej skuteczności klinicznej są obiecujące, ale nie pozwalają jeszcze na sformułowanie jednoznacznych wniosków. Poprzez niniejszy przegląd autorzy chcą podkreślić potrzebę dalszych rygorystycznych metodologicznie badań z udziałem większych grup pacjentów i zaproponować potencjalne strategie przyszłych badań.