Wprowadzenie i cel: Zgodnie z teorią hierarchii potrzeb Maslowa jednostki dążą do nawiązywania i utrzymywania bliskich relacji z innymi, aby zaspokoić potrzebę miłości i przynależności. Spełnienie tej potrzeby pozwala przezwyciężyć samotność. Samotność można zdefiniować jako stan niezaspokojonej potrzeby bliskości, pojawiający się w sytuacji, gdy relacje społeczne nie dostarczają oczekiwanej satysfakcji. Niniejsze badanie analizuje mediacyjną rolę uzależnienia od smartfona w relacji między nomofobią a samotnością. Zastosowano metodę korelacyjną, która pozwala określić kierunek i/lub siłę zależności między analizowanymi zmiennymi. Materiał i metody: Zebrano dane od 357 studentów uczelni wyższych (średnia wieku M_wiek = 19,90; odchylenie standardowe SD_wiek = 1,85). W procesie gromadzenia danych wykorzystano Kwestionariusz Nomofobii (Nomophobia Questionnaire, NMP-Q), Skalę Samotności UCLA oraz Skalę Uzależnienia od Smartfona. Do zbadania pośredniczącego wpływu uzależnienia od smartfona na zależność między nomofobią a samotnością zastosowano regresyjną analizę mediacji. Wyniki: Przeprowadzone analizy potwierdziły statystycznie istotną dodatnią korelację między nomofobią a samotnością. Wnioski: Chociaż samotność wywiera bezpośredni wpływ na nomofobię, uwzględnienie objawów uzależnienia w analizie może prowadzić do osłabienia zachowań nomofobicznych. W kontekście czynników takich jak czas pracy baterii smartfona (np. konieczność ładowania) nagły niepokój może bezpośrednio wywołać nomofobię i wpłynąć na zachowania takie jak ograniczone zaangażowanie w media społecznościowe czy gry.